Czeluść. Nikt tak naprawdę nie wie jak powstała czeluść i czemu miała służyć. Nekromanci hodowali w niej olbrzymie pająki ale niestety wszystkie wyginęły ze względu na tajemniczy wypadek z ogniem. Obecnie czeluść przerobiono na mało uczęszczany rodzaj tawerny. Raczej coś w rodzaju karczmy dla rzezimieszków i bandytów.

Henry: *siada przy barze* nalejcie piwa dobry człowieku

Karczmarz: Mhr... Znowu poszukiwacz przgód...

Mruknął jeszcze parę razy nie przyjemnie wyglądający właściciel po czym przyniósł piwa spragnionemu .

Henry rozejrzał się, po czym wziął dwa duże łyki
Henry: Karczmarzu, powiedzcie, co właściwie tu zaszło, że te pająki, które ponoć tu były, zniknęły?

Karczmarz: Nikt nie wie... Jednej nocy przyszedł ktoś, podpalił i tyle go widzieli... Za to teraz można grać w Duel Of Champions. Prawda że fajnie? A co do pająków to tak wielkich już nigdy nie zobaczymy. Z chęcią dorwałbym tego skurwysyna.

Henry widząc, że dalsza rozmowa nie a sensu postanowił zająć się piciem piwa i rozglądaniem się po sali, nie zauważył niczego ciekawego

Kilka nieprzyjaznych twarzy zerknęło na niego. Inni nie mogli oderwać się od gry w DoCa: "WYKOŃCZ GO! WYKOŃCZ GO!" Ciężko było mówić o grobowym spokoju...

Henry nie chcąc wywoływać żadnych nieprzyjemnych sytuacji szybko, ale płynnie odwrócił wzrok

Henry poczuł zimny uścisk na dłoni:

Wampir: Ty... Żyjący... Co tu robisz?!

Henry: Mam tu pewne sprawy, głównie rodzinne i..., a nie ważne

Wampir: Tutaj nie ma się spraw.. Tutaj albo się umiera, albo się z grobu powstaje.

Henry: i ja w tej sprawie, ale to nie twoja sprawa.

(( OPISY KOCHANIE, OPISY BO CIĘ ZABIJE ))

Wampir: Więc wypierdalaj stąd... Marnujesz piwo i zasłaniasz grających. No! Już cię tu nie widzę!

Henry wyszedł lekko zdenerwowany i już nieco podpity, podziwiając ciekawe ukształtowanie czeluści i uważnie przyglądając się resztkom pajęczyn. Zastanawiał się co mogło stać się z tymi pająkami - kto to zrobił, jak to zrobił, i czy jemu mogło by się to udać w razie potrzeby. Grupka wampirów, idąca do karczmy spojrzała na niego ze zdziwieniem, ale on, mimo że to zauważył, nie zwrócił na to uwagi, był zajęty myśleniem... i myślał tak jeszcze przez chwilę, gdy szedł
((lepiej?))

Henry nawet nie zauważył kiedy zaczęła się noc. Zrobiło się późno a mroczne lasy Hereshu nie wyglądały zbyt przyjaźnie. Droga wydawała się prowadzić do nieskończonej czeluści z każdej strony. Henry stracił poczucie czasu.

Szedł i szedł. Wszedł do jednego z lasów, w którym czaiło się coś złego. Przestał myśleć. Zaczął uświadamiać sobie swoje położenie, które nie było zbyt dobre, ale doświadczenie mówiło mu że nie beznadziejne. Mimo że dobrze widzi w ciemności, nie zauważył drzewa, które wyrosło znikąd. Wstał, otrzepał się, rozpalił pochodnię i od razu poczuł się pewniej. zauważył że w krzakach czai się coś, co przypomina widmo, coś co żywym ogniem wypala mu duszę swoimi martwymi ślepiami.

Nie był to jednak typowy duch. Był to duch wilka. Zwierze zawarczało okrutnie po czym z pędem skoczyło w strone Henry'ego.